“Dhe ndihmoni njëri-tjetrin në El-Birr dhe Et-Takva
(mirësi, dëlirësi dhe përkushtim e frikë ndaj Allahut) dhe mos e ndihmoni
njëri-tjetrin në gjynah dhe zemërim (duke kaluar kështu kufijtë)” [surja El- Maide: 2]
Tubimi i njerëzve bazuar në mirësi, në udhëzim dhe
përkushtim është i ligjëruar që në themelin e tij.
Por kjo çështje pra çështja e xhem’ijateve;
ka ndodhur që këto janë shfrytëzuar dhe përdorur në diçka të ndaluar fetarisht,
u gjendën në këto xhem’ijate gruacionet dhe el-uela (përkrahja,
miqësia, dashuria) dhe el- bera (braktisja) për drejtuesit e
xhem’ijes. Këto xhem’ijate u përdoren në përhapjen e ideve
hizbije sikurse ka vepruar xhem’ija Ihjau et-Turath, xhem’ijetu el-Birr
dhe xhem’ijate të tjera si xhem’ije el-Irshad dhe të tjera të
ngjashme me to prej xhem’ijateve hizbije të cilat devijuan për
vete nga rruga e drejtë dhe devijuan të tjerët.
Drejtuesit e këtyre xhem’ijateve joshen
me drejtim, post dhe pasuri; ata i josh pasuria.
Dhe ti o selefij e di se personi nëse të bën mirësi
me anë të pasurisë dhe të blen me të, atëherë e ke të vështirë që ta
kundërshtosh atë dhe t’ia bësh të qartë humbjen (devijimin) e tij; sepse nefset
janë të krijuara për të dashur atë që i bën mirësi, e kështu ata (drejtuesit e
këtyre xhem’ijeve) e shfrytëzojnë këtë gjë për të blerë njerëzit.
Nëse ekziston në xhem’ijate particizëm (grupacion)
dhe përdorim i pasurisë në blerjen e edh-dhimem (në blerjen e
njerëzve, blerjen e heshtjes së tyre për të mos folur kundër drejtuesave dhe
ideve të këtyre qendrave apo xhem’ijateve) - nëse ekziston ky
shkak në çdo vend: në shkollë, në qendër, në muessese- atëherë ajo
merr gjykimin e saj (e xhem’ijes); sepse (gjykimi ka lidhje me
shkakun e tij sipas ekzistencës së shkakut ose jo).
Nëse ekziston shkaku, ekziston edhe gjykimi. Nëse
ka një qendër (merkez) që drejtuesi i saj e quan atë qendër (merkez) selefije,
por ky merkez bazohet mbi particizëm apo da’ue (thirrje) në ide ose menhexh:
si idetë e ikhuanul-muslimin, apo bën thirrje për tek menhexhi i
Muham-med Hassan dhe kutbijunëve, apo bën thirrje për tek menhexhi i Alij
Halebiut dhe të ngjashmëve me të; nëse ekziston një qendër e cila thërret në
këtë tehazzub(particizëm), apo drejtuesi i qendrës blen edh-dhimem,
atëherë drejtuesit e qendrës (merkezit) janë si drejtuesit e xhem’ijes; janë
hizbijjin.
P.sh. qendra (merkezi) i imam Albanit është
një muessese në Jordani. Ajo nuk është xhem’ijeh,
por kjo qendër (merkez) është përdorur për të përhapur particizmin dhe blerjen
e edh-dhimem (në blerjen e njerëzve, blerjen e heshtjes së
tyre për të mos folur kundër drejtuesëve dhe ideve të kësaj qendrëje).
Atëherë të qënurit e saj qendër (merkez), shkollë, muesseseh;
përderisa shkaku (hizbizmi dhe blerja e edh-dhimem ekziston,
atëherë paralajmërimi kundër tij vazhdon.
Ndërsa nëse ekziston një muesseseh nga
shteti: shkollë, qendër (merkez), apo muesseseh në mënyrë që
të hapet një shkollë fetare për të mësuar djemtë e vegjël apo vajzat e vogla-
veç për vajzat, veç për djemtë- apo (për të hapur) një shkollë për të mundësuar
thirrjen në Fenë e All-llahut – Az-ze ue Xhel-le- duke e lidhur këtë qendër
(merkez) me dijetarin selefij, nën orientimin e tij dhe duke mos dalur nga
menhexhi; atëherë kjo nuk është sikurse xhem’ijah, sidomos nëse ajo hapet për
arsye të mësimeve (duruseve) e jo për të mbledhur pasuritë …. nuk mbledh
pasuritë (të holla apo pasuri të tjera).
Këtu ndahet- dallon (qendra, muesseseja apo
shkolla) nga xhem’ija bamirëse, sepse ajo (xhem’ija bamirëse)
zakonisht bazohet në mbledhjen e pasurive dhe sadakave, dhe me këtë shkak –
shkakun e joshjes materiale- arrihet devijimi nga menhexhi selefij.
Ndërsa ai që dëshiron të hapë një shkollë dhe
kërkojnë prej tij që të hapë një muesseseh për hapjen e
shkollës sipas rregullit të drejtuesit të shtetit, shembull për këtë marrim
shtetet e Indonezisë, Jordanisë, Marokut…. - atëherë nuk ka asnjë problem
përderisa drejtuesi i shtetit e lejon këtë gjë, dhe në këtë veprim nuk ka vend për
particizëm dhe grupim, atëherë inshAll-llah nuk ka problem në këtë.
Dhe dijetarët tanë e kanë lejuar këtë si:
-
shejkh Albani –All-llahu e mëshiroftë-.
Nuk është qëllimi me atë që kanë lejuar
dijetarët xhem’ija bamirëse e cila mbledh pasuri dhe që
thërret në particizëm; jo! Qëllimi (i shejkh Albanit dhe të tjerëve për
lejushmërinë e tyre) janë muessesatet e Da’uetit.
(Dijetarë të tjerë që e kanë lejuar janë:)
-
shejkh Abdul-Aziz ali Shejkh
-
shejkh el-Fewzan e dijetarë të tjerë
-
shejkh Abdul-Muhsin el-Ab-bad.
Shumica e dijetarëve sot e lejojnë ndërtimin e
qendrës (merkezit) Islame apo muesseses ku me anë të saj
mësohen fëmijët dhe hapet një shkollë, nuk ka problem prej saj por me kushtin e
largimit (distancimit) nga shkaqet particizmit. Nëse ekziston particizmi
atëherë njeriu duhet të largohet.
Dhe ka prej dijetarëve që mendon se ekzistenca e
një shkolle, muesseseje, qëndreje (merkezi) që është e ndërtuar mbi
idenë e grupimit edhe nëse në te nuk mblidhen pasuri (të holla apo pasuri të
ndryshme), apo edhe nëse nuk ka në të particizëm, është frika që më pas disa
persona ta shrytëzojnë atë (qendër, muesseseh) për ta kthyer në
qendër hizbije; dhe për këtë arsye ndalohet (hapja e merkezit apo muesseses).
Por kjo (mesele- hapja e merkezeve dhe muesseseve)
nga ana fetare në themel (origjinë) nuk ndalohet, derisa të devijojë, dhe kur
të devijojë paralajmërohet kundër saj (që të bëhet kujdes prej saj).
Ama përderisa këto (merkeze apo muessese)
janë në istikame (rrugë të drejtë) dhe nën bindjen e drejtuesit të shtetit- dhe
janë (sebeb) për të mundësuar Da’uetin në Fenë e All-llahut, qëndrojnë
larg particizmit, devijimit dhe në këtë veprim gjejmë sebeb për mbrojtjen
e Da’uetit- kjo është një diçka e mirë.
Nëse personi ka mundësi që t’i mësojë njerëzit në
shtëpinë e tij, ose para kësaj t’i mësojë në xhami dhe kjo i mundësohet,
atëherë nuk ka nevojë për këto muessese. Nëse shteti lejon për
mësimdhënie dhe thirrjen e dijetarëve atëherë nuk është e nevojshme që të
veprohet asnjë pre këtyre gjërave (hapja e qëndrave apomuesseseve).
Ama nëse shteti nuk të lejon vetëm se me këtë (pra
vetëm se me hapjen e qëndrave apo muesseseve), atëherë në këtë
mesele ka vend për studim dhe ixhtihad. E nëse (këto qëndra apo muessese)
janë larg particizmit atëherë atë që mendoj unë që është e saktë: se nuk ka
ndalesë prej saj (prej hapjes së qendrave apomuesseseve).
All-llahu i Lartësuar e di më së miri. Po
Shejkh Usame el-Utejbi hafidhehUllah
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.